به گزارش مجله خبری نگار بزرگ مرد تاریخ پزشکی تمدن بشریت، پدرِ علی، حضرت حسین، پسر عبدالله ملقب به بوعلی سینا (حسین بن عبدالله ابوعلی سینا)، در فصلِ چهارمِ تعلیمِ دومِ فنِ سوم از کتاب ارزشمند قانون در طب برای ماساژ، ۴ هدف را متصور میشود:
۱) متراکم کردن بدنهای متخلخل (یعنی اینکه بعضی از قسمتهای بدن دارای فضاهای توخالی و از هم گسسته میباشد که به کمک ماساژ این نقیصه بر طرف میگردد).
۲) سخت نمودن اندامهای نرم.
۳) تخلخل بخشیدن به اندامهای متراکم (شاید بعضی از اندامها برای انجام بهتر کارشان به علت تراکم و سفتی بیش از اندازه نتوانند به وظایف خود عمل کنند).
۴) نرم کردن اندامهای سخت و سفت.
کلاً ماساژ را برای این انجام میدهند که بدن را برای کارائی بهتر آماده کنند که در نهایت، چهار هدف بالا را برای این کار در نظر گرفته اند.
۱- مالش سخت که اندامها را سختی میبخشد.
۲- مالش نرم که اندامها را سست میکند.
۳- مالش زیاد که انسان را لاغر میکند.
۴- مالش معتدل که به بدن فربهی میدهد.
اگر این چهار نوع ماساژ را با هم ترکیب نمائیم، نُه حالت مالش بوجود میآید:A) سخت و نرم B) سخت و زیاد C) سخت به اعتدال D) نرم و زیاد E) نرم به اعتدال؛ که با چهار نوع اول جمعاً نُه حالت ماساژ به دست میآید.
۵- مالش زبر: محل مورد نظر را با پارچهای زبر، مالش میدهند تا خون به سرعت به سطحِ زیر پوست بیآید.
۶- ماساژ صاف: بوسیله پارچهای که زبر نیست بدن را مالش میدهند که خون را جمع کرده و در اندام متوقف میسازد.
منبع:اینفو